Lekcja biologii
Poruszając się zgodnie z oznaczeniami i punktami przystankowymi ścieżki idziemy drogą, aby wejść na „Aleję dębową” nazywaną „Drogą leśniczego do lasu”. Następnie dochodzimy do punktu „Powalone drzewo”. Nieopodal znajduje się tablica informująca o walorach przyrodniczych śródleśnej łąki, będącej użytkiem ekologicznym o nazwie „Myszkowskie bagno”. Na terenie tego użytku licznie występuje roślinność bagienna i mchy.
Poruszając się w kierunku następnego punktu „Różne siedliska lasowe” mijamy pozostałości okopów z okresu II wojny światowej. Dochodzimy do miejsca, z którego rozciąga się widok na wspomniane wcześniej „Myszkowskie bagno”. Z tego punktu możemy obserwować proces naturalnej sukcesji ekologicznej, czyli powolne wstępowanie roślin leśnych na teren podmokłej łąki i torfowiska. Obok okazały pomnik przyrody, najwyższe drzewo w okolicy - jesion wyniosły z blizną po uderzeniu pioruna.
Trasa ścieżki prowadzi do kolejnych punktów: „Stosy chrustu”, „Paśnik”, „Remiza” i „Co nam daje las”. Wędrując do następnego punktu mijamy obszar, na którym znajduje się las sosnowy w różnym wieku i dochodzimy do miejsca „Naturalna odnowa dęba”. Tu na terenie ogrodzonej uprawy rosną siewki dębów, wśród których jesienią spotkamy sójki.
Dochodzimy do punktu „Grzybobranie”, a następnie do kolejnego użytku ekologicznego – „Łąka Kochana”. Stąd rozciąga się widok na Jezioro Sławskie i największą na nim wyspę zwaną Ptasią.
Zbliżamy się do końca naszej wędrówki. Przystanek „Uwaga pożar” ponownie wprowadza nas na obszar leśny, nieopodal znajduje się nieczynne już wyrobisko, gdzie pozyskiwano glinę do wyrobów ceramicznych.
Dalej trasa wiedzie wzdłuż plantacji świerka w kierunku leśniczówki. Czas przejścia 2,5-3 godziny.
Poruszając się w kierunku następnego punktu „Różne siedliska lasowe” mijamy pozostałości okopów z okresu II wojny światowej. Dochodzimy do miejsca, z którego rozciąga się widok na wspomniane wcześniej „Myszkowskie bagno”. Z tego punktu możemy obserwować proces naturalnej sukcesji ekologicznej, czyli powolne wstępowanie roślin leśnych na teren podmokłej łąki i torfowiska. Obok okazały pomnik przyrody, najwyższe drzewo w okolicy - jesion wyniosły z blizną po uderzeniu pioruna.
Trasa ścieżki prowadzi do kolejnych punktów: „Stosy chrustu”, „Paśnik”, „Remiza” i „Co nam daje las”. Wędrując do następnego punktu mijamy obszar, na którym znajduje się las sosnowy w różnym wieku i dochodzimy do miejsca „Naturalna odnowa dęba”. Tu na terenie ogrodzonej uprawy rosną siewki dębów, wśród których jesienią spotkamy sójki.
Dochodzimy do punktu „Grzybobranie”, a następnie do kolejnego użytku ekologicznego – „Łąka Kochana”. Stąd rozciąga się widok na Jezioro Sławskie i największą na nim wyspę zwaną Ptasią.
Zbliżamy się do końca naszej wędrówki. Przystanek „Uwaga pożar” ponownie wprowadza nas na obszar leśny, nieopodal znajduje się nieczynne już wyrobisko, gdzie pozyskiwano glinę do wyrobów ceramicznych.
Dalej trasa wiedzie wzdłuż plantacji świerka w kierunku leśniczówki. Czas przejścia 2,5-3 godziny.
Ścieżki przyrodniczo-leśne
Wzgórza Pszczółkowskie
Ścieżka przyrodniczo – leśna Wzgórza Pszczółkowskie znajduje się na obszarze chronionego krajobrazu, w południowo - wschodniej części Nadleśnictwa Sława Śląska i przebiega przez rozległy kompleks leśny pomiędzy miejscowościami Stare Strącze, Krzydłowiczki i Pszczółkowo.
Punktami skrajnymi ścieżki są:
Wiadukt kolejowy za wsią Stare Strącze, przy drodze Sława - Głogów. Stary park na końcu wsi Stare Strącze w kierunku na Wschowę. Miejscowość Pszczółkowo.
Trasę można pokonać rowerem oraz pieszo, czas pieszego przejścia ok. 4 godziny.
Rozpoczynając wędrówkę od wiaduktu wchodzimy na obszar moreny czołowej ostatniego zlodowacenia Bałtyku, kiedy to została ukształtowana rzeźba tej okolicy. Wędrując napotykamy pozostawione przez lodowiec głazy narzutowe, liczne sfałdowania, oczka wodne, jeziora, wąwozy i kemy.
Pierwszy punkt przystankowy - Głaz Mietek, jest największym w okolicy głazem i pomnikiem przyrody nieożywionej.
Poruszając się dalej spotykamy ślady dawnego osadnictwa. Góra Szubieniczna przypomina o sposobach wymiaru sprawiedliwości w zamierzchłych czasach. Stojąca na wzgórzu szubienica ostrzegała przestępców jadących traktem z Głogowa.
Nieopodal znajduje się Zamkowe Wzgórze. Nieco dalej, mniejszy niż Mietek - głaz Jędrek.
Przed nami wspinaczka na Starą Winną Górę (131 m.n.p.m., najwyższe wzniesienie okolicy), z której rozciąga się przepiękny widok na okoliczne lasy.
W przeszłości pd-wsch zbocze Winnej Góry, porośnięte dziś akacjowym lasem, zajmowały winnice. Widnieją jeszcze ślady murów budynków, w których magazynowano zbiory i produkowano wino.
Schodząc ze szczytu przechodzimy przez dolinkę prowadzącą do Czarnego Stawu. Woda w stawie jest tak zakwaszona, że występuje w nim nieliczna roślinność, a torf sprawia, iż kolor wody jest czarny.
Bukowe lasy na zboczach morenowych i strome wąwozy będące świadectwem działalności lodowca są szczególnie urokliwe jesienią, gdy buki okrywają czerwieniejące liście, lub zimą, gdy śnieg pokrywa zbocza wąwozów.
Następnie dochodzimy do przystanku „Na Rozdrożu”- centralnego punktu ścieżki.
Jeżeli Szanowny Turysto wybrałeś drugą trasę, to z punktu „Na Rozdrożu”, kierując się oznaczeniami ścieżki możesz podziwiać: dolinę Starej Rzeki obfitującą w roślinność bagienną i podmokłych łąk; brzozową aleję, która prowadzi do miejsca przebudowy lasu iglastego na liściasty z uroczym bukowym podszytem, aby dotrzeć do lasu z podrostem buczyny.
Zbliżając się do wsi mijamy punkt małej retencji, gdzie zaznaczyła swą obecność rodzina bobrów. Bobry budując tamy w naturalny sposób nawadniają pobliskie lasy i wspierają leśników.
Ścieżka przyrodniczo – leśna Wzgórza Pszczółkowskie znajduje się na obszarze chronionego krajobrazu, w południowo - wschodniej części Nadleśnictwa Sława Śląska i przebiega przez rozległy kompleks leśny pomiędzy miejscowościami Stare Strącze, Krzydłowiczki i Pszczółkowo.
Punktami skrajnymi ścieżki są:
Wiadukt kolejowy za wsią Stare Strącze, przy drodze Sława - Głogów. Stary park na końcu wsi Stare Strącze w kierunku na Wschowę. Miejscowość Pszczółkowo.
Trasę można pokonać rowerem oraz pieszo, czas pieszego przejścia ok. 4 godziny.
Rozpoczynając wędrówkę od wiaduktu wchodzimy na obszar moreny czołowej ostatniego zlodowacenia Bałtyku, kiedy to została ukształtowana rzeźba tej okolicy. Wędrując napotykamy pozostawione przez lodowiec głazy narzutowe, liczne sfałdowania, oczka wodne, jeziora, wąwozy i kemy.
Pierwszy punkt przystankowy - Głaz Mietek, jest największym w okolicy głazem i pomnikiem przyrody nieożywionej.
Poruszając się dalej spotykamy ślady dawnego osadnictwa. Góra Szubieniczna przypomina o sposobach wymiaru sprawiedliwości w zamierzchłych czasach. Stojąca na wzgórzu szubienica ostrzegała przestępców jadących traktem z Głogowa.
Nieopodal znajduje się Zamkowe Wzgórze. Nieco dalej, mniejszy niż Mietek - głaz Jędrek.
Przed nami wspinaczka na Starą Winną Górę (131 m.n.p.m., najwyższe wzniesienie okolicy), z której rozciąga się przepiękny widok na okoliczne lasy.
W przeszłości pd-wsch zbocze Winnej Góry, porośnięte dziś akacjowym lasem, zajmowały winnice. Widnieją jeszcze ślady murów budynków, w których magazynowano zbiory i produkowano wino.
Schodząc ze szczytu przechodzimy przez dolinkę prowadzącą do Czarnego Stawu. Woda w stawie jest tak zakwaszona, że występuje w nim nieliczna roślinność, a torf sprawia, iż kolor wody jest czarny.
Bukowe lasy na zboczach morenowych i strome wąwozy będące świadectwem działalności lodowca są szczególnie urokliwe jesienią, gdy buki okrywają czerwieniejące liście, lub zimą, gdy śnieg pokrywa zbocza wąwozów.
Następnie dochodzimy do przystanku „Na Rozdrożu”- centralnego punktu ścieżki.
Jeżeli Szanowny Turysto wybrałeś drugą trasę, to z punktu „Na Rozdrożu”, kierując się oznaczeniami ścieżki możesz podziwiać: dolinę Starej Rzeki obfitującą w roślinność bagienną i podmokłych łąk; brzozową aleję, która prowadzi do miejsca przebudowy lasu iglastego na liściasty z uroczym bukowym podszytem, aby dotrzeć do lasu z podrostem buczyny.
Zbliżając się do wsi mijamy punkt małej retencji, gdzie zaznaczyła swą obecność rodzina bobrów. Bobry budując tamy w naturalny sposób nawadniają pobliskie lasy i wspierają leśników.
Ostatnim punktem na trasie jest park podworski, a w nim wiele okazałych drzew, z których część to pomniki przyrody. W parku można odpocząć na ławkach umieszczonych przy alejkach spacerowych, podziwiać konwalie, bluszcze i wiele innych roślin.
Gdybyś Turysto wybrał trasę do Pszczółkowa, to z punktu „Na Rozdrożu”, kierując się na południe możemy podziwiać inny fragment doliny Starej Rzeki, gdzie oprócz roślinności łąk i bagien występują licznie storczyki.
Następnie dotrzemy do „Źródełka Zdrady”, z którym związana jest legenda o parze kochanków.
Szlak ścieżki wiodącej między łąkami i lasem prowadzi obok położonego wśród łąk wzgórza, na którym w średniowieczu usytuowane było grodzisko należące do Księstwa Głogowskiego.
Jego zadaniem była obrona traktu z Głogowa do Poznania. Wędrując dalej dotrzemy do traktu pocztowego, łączącego Wielkopolskę z Dolnym Śląskiem, miniemy ruiny młyna wodnego na Starej Rzece i dotrzemy do Pszczółkowa.
Gdybyś Turysto wybrał trasę do Pszczółkowa, to z punktu „Na Rozdrożu”, kierując się na południe możemy podziwiać inny fragment doliny Starej Rzeki, gdzie oprócz roślinności łąk i bagien występują licznie storczyki.
Następnie dotrzemy do „Źródełka Zdrady”, z którym związana jest legenda o parze kochanków.
Szlak ścieżki wiodącej między łąkami i lasem prowadzi obok położonego wśród łąk wzgórza, na którym w średniowieczu usytuowane było grodzisko należące do Księstwa Głogowskiego.
Jego zadaniem była obrona traktu z Głogowa do Poznania. Wędrując dalej dotrzemy do traktu pocztowego, łączącego Wielkopolskę z Dolnym Śląskiem, miniemy ruiny młyna wodnego na Starej Rzece i dotrzemy do Pszczółkowa.
