Położenie

Był to okres zlodowacenia bałtyckiego, najmłodszego geologicznie na Niżu Polskim, w rejonie Sławy występują formy akumulacji lodowcowej w postaci wzgórz morenowych oraz obniżenia dolinne, w których dnach usytuowane są obecnie jeziora rynnowe. Wzgórza czołowo-morenowe w swych kulminacjach osiągają ok. 120 m n.p.m. i na południe od Sławy ciągną się wyraźnym półkolem. Najwyższe wzniesienie leży koło Starego Strącza - Stara Winna Góra 131 m n.p.m. Podobną genezę mają rozległe połacie moreny dennej falistej otaczającej zewsząd Sławę. Bezodpływowe kotlinowe zagłębienia świadczą o istnieniu w przeszłości brył "martwego lodu". Na przedpolu wzgórz czołowo-morennych, w kierunku na południe ku dolinie Odry, rozciągają się utwory piaszczysto żwirowe zwane sandrami, które usypane zostały przez wody topniejącego lądolodu. Z kolei wzgórza leżące na północ od Sławy, na linii: Wieleń - Kaszczor - Świętno, to wydmy kopalne - formy eoliczne, będące tworem działalności akumulacyjnej wiatru (Białe Góry, Wieleńskie Góry).

W rytmie krajobrazu daje się zauważyć pewną strefowość, wzgórza porastają lasy, falistą morenę denną przeważnie zajmują pola uprawne otaczające wsie i miasta dużymi przestrzeniami. Wreszcie obniżenia pradolinne zajmują łąki i kilkanaście jezior. Największe z nich to Jezioro Sławskie o powierzchni 854 ha, będące największym w woj. lubuskim. W podziale fizyczno geograficznym Polski kraina ta nazywana jest Pojezierzem Sławskim (mezoregion), należącym do makroregionu Pojezierza Leszczyńskiego. Jeziora i zwarte kompleksy leśne to ogromne bogactwo Sławy i okolic, przyroda o każdej porze roku tworzy tu barwną mozaikę przyciągającą turystów i wczasowiczów. Centrum obszaru leży w zlewni Jeziora Sławskiego, do którego wpadają rzeki i strumienie. Największymi dopływami są: Czernica, przepływająca przez Sławę i Cienica, która swoje źródła ma na łąkach pod wsią Krążkowo, przepływa przez grupę jezior tarnowskich, wieś Kuźnice Głogowską, osiągając Jezioro Sławskie koło wsi Radzyń. Mniejszymi dopływami są: Radzyńska Struga, Jeziorna i Dębogóra. W Lubiatowie wypływa z Jeziora Sławskiego Obrzyca, która po ok. 60 km wpada koło Cigacic do Odry.
Jezioro Sławskie wraz z Obrzycą tworzy początek malowniczego szlaku kajakowego (Lubuski Szlak Wodny - dł. ok. 200 km, którym przez Kanał Dźwiński dotrzeć można rzeką Obrą do Warty i dalej do piastowskiego grodu Santok. W dolinie Obrzycy i Obry obserwuje się ciekawe zjawisko hydrologiczne zwane bifurkacją, polegające na rozdzieleniu się nurtu rzeki na dwa lub więcej ramion, które dalej płyną w różnych, czasem zmiennych kierunkach i należą do różnych dorzeczy.
Pojezierze Sławskie charakteryzuje się łagodnym klimatem. Położone na zachodzie kraju, poddane jest wpływom wilgotnych mas powietrza znad Atlantyku, co sprawia, iż klimat ma cechy oceaniczne - łagodne i krótkie zimy, lata natomiast nie są upalne. Średnia roczna temperatura powietrza wynosi 8,1 stopni Celsjusza. Opady są tutaj niskie, ok. 500 mm rocznie. Lato (średnia temperatura powietrza w ciągu doby powyżej 15 stopni) trwa około 100 dni, jest najdłuższe w naszym województwie. Okres wegetacyjny - 220 dni, należy do najdłuższych w Polsce, w przeciwieństwie do okresu zalodzenia jezior wynoszący ok. 65 dni (najkrótszy w Polsce).